Dzień Kobiet w Łukasiewiczu to nie tylko okazja do świętowania, ale także do refleksji nad znaczącym wkładem kobiet w różnorodnych obszarach działalności naszej organizacji. Ponad 2700 kobiet, i ich codzienna praca w Sieci Badawczej Łukasiewicz, napawa dumą.
Każda z nas reprezentuje unikalne doświadczenie i pasję. Dziś chcemy opowiedzieć o kilku z nich: Joannie Badurze, Ewie Zawadzkiej, Iwonie Koltsov, Alicji Matusiak i Monice Bialik. Każda z nich wypełnia swoją rolę z zapałem i determinacją, od badaczy sztucznej inteligencji, przez ekspertów w obszarze materiałoznawstwa, po specjalistów w dziedzinie cyberbezpieczeństwa. Przez swoje zaangażowanie są nie tylko źródłem inspiracji, ale przyczyniają się do sukcesu Łukasiewicza. Mają realny wpływ na społeczność i środowisko, od innowacyjnych rozwiązań dla dzieci chorych na białaczkę, poprzez recykling tworzyw sztucznych, aż po zapewnienie bezpieczeństwa danych w erze cyfrowej. To właśnie one są siłą napędową innowacji i postępu, której celebracja w Dniu Kobiet nabiera szczególnego znaczenia.
Alicja Matusiak, Łukasiewicz – IEL
Pracuje w Łukasiewiczu od kwietnia zeszłego roku. Jest specjalistką w pionie wsparcia w Grupie Badawczej Materiałów Kompozytowych i Recyklingu. W swojej codziennej pracy pomaga w opracowaniu metod przetwórstwa tworzyw sztucznych zarówno poeksploatacyjnych, jak i odpadów przetwórczych. Zajmuje się głównie projektami B+R, które charakteryzują się dużym stopniem innowacyjności.
Joanna Badura, Łukasiewicz – EMAG
W Łukasiewicz – EMAG zajmuje się badaniami z zakresu sztucznej inteligencji, jej rozwojem oraz zastosowaniami w różnych przypadkach biznesowych, co stanowi jej główne zainteresowanie badawcze. Od kilku lat jest odpowiedzialna za prowadzenie prac rozwojowych po stronie Łukasiewicz – EMAG w zakresie wsparcia informatycznego w projekcie cALL-Pol. Celem tego projektu jest ułatwienie dostępu do najnowszych metod diagnostyki i terapii dla dzieci chorujących na ostrą białaczkę limfoblastyczną. Dodatkowo, reprezentuje Łukasiewicz – EMAG w Grupie Badawczej Łukasiewicz Zdrowie.
Ewa Zawadzka, Łukasiewicz – IEL
Zespół (najlepszy na świecie), z którym ma szczęście pracować, to Grupa Badawcza Materiałów Kompozytowych i Recyklingu. Ich prace skujpiają się na tworzywach sztucznych, kompozytach, tekstyliach i materiałach pokrewnym w całym ich cyklu życia – od opracowań innowacji do metod recyklingu w ramach prac B+R, ale też oznaczeń właściwości eksploatacyjnych w ramach działań komercyjnych i produkcji prototypowej. Najbardziej rozpoznawalna tematyka prac zespołu, to recykling mechaniczny i gospodarka cyrkularna łopat turbin elektrowni wiatrowych.
Monika Bialik, Łukasiewicz – EMAG
W Łukasiewiczu należy do zespołu analityków zajmujących się cyberbezpieczeństwem. Reaguje na zagrożenia, jakie każdy pracownik może napotkać w wirtualnym świecie, a co może przełożyć się na bezpieczeństwo całej Sieci Badawczej Łukasiewicz. Jest też szkoleniowcem – prowadzi szkolenia i warsztaty, w tym dotyczące cyberbezpieczeństwa oraz jest audytorem normy ISO 27001.
Iwona Koltsov, Łukasiewicz – IEL
Pracuje w obszarze technologii wodorowych w zakresie wytwarzania, przetwarzania i magazynowania wodoru. Obecnie, wspólnie z zespołem, opracowują innowacyjne elektrody do elektrolizerów, jak również kompozytowe zbiorniki do magazynowania gazowego wodoru.
Łukasiewicz miejscem pracy dla ludzi z pasją
Praca w Sieci Badawczej Łukasiewicz to jak podróż przez labirynt innowacji i odkryć! Tutaj codzienność to nie tylko rutynowe zadania, ale prawdziwa przygoda pełna nowatorskich projektów i fascynujących wyzwań. Dlaczego kobiety chcą pracować w Łukasiewiczu?
– Uznałam, że jest to odpowiednie miejsce pracy dla osób związanych zarówno z przemysłem, jak i nauką. Miejsce, w którym obmyśla się rozwiązania dla przedsiębiorstw, doprowadza o komercjalizacji technologii. To jest dla mnie ekscytujące! – mówi Iwona Koltsov.
Ewa Zawadzka z Łukasiewicz – Instytutem Elektrotechniki, jest związana od studiów na Politechnice Wrocławskiej. Zaczęła od praktyki studenckiej, a następnie stażu. To jej pierwsze i – jak do tej pory – jedyne zatrudnienie.
To już tak długoletni związek, że trudno powiedzieć, czy to ja wybrałam miejsce praktyki, czy podczas praktyk instytut wybrał mnie na swojego pracownika – dodaje.
Współpraca z ekspertami z różnych dziedzin kusi możliwością ciągłego rozwoju i nauki od najlepszych. A dostęp do najnowszych technologii? To jak zabawa w sklepie z klockami LEGO dla miłośników postępu technologicznego! Praca nad złożonymi problemami naukowymi to prawdziwa gratka dla poszukiwaczy przygód intelektualnych, a efekty tych badań mogą mieć znaczący wpływ na przyszłość.
– W firmie badawczej każdy dzień to nowa możliwość wkroczenia na ścieżkę innowacji i zmiany świata! – mówi Joanna Badura.
Joanna wybrała Sieć Badawczą Łukasiewicz jako miejsce pracy, ponieważ zapewnia jej możliwość rozwoju w obszarze badań, które ją interesują. Dodatkowo Łukasiewicz – EMAG oferuje szanse pracy nad projektami z różnych branż związanych z rozmaitymi obszarami zagadnień naukowych. I, co ważne, umożliwia zaangażowanie w projekty o znaczeniu społecznym.
Alicja Matusiak, w lutym zeszłego roku, stała przed wyborem studiów magisterskich. Wybór od razu padł na chemię i inżynierię materiałową. Szukała pracy, w której będzie mogła wykorzystywać i rozszerzać wiedzę zdobytą podczas studiów. Dlatego wybrała Łukasiewicza.
– Praca w Sieci Badawczej Łukasiewicz pozwala mi na ciągły rozwój ze względu na różnorodność tematyki projektów badawczych.
Monika Bialik do Łukasiewicz trafiła przez przypadek.
– W mojej ścieżce kariery zawodowej nastąpił dość krytyczny moment i to właśnie wtedy dano mi szansę dołączenia do zespołu analityków. Cały czas jestem wdzięczna osobom, które poświęciły swój czas i energię, abym mogła być tu, gdzie jestem – brzmią dumnie te słowa.
Wyzwania kobiet w świecie nauki?
W temacie wyzwań dla kobiet w świecie nauki opinie są zróżnicowane. Większość nie napotyka żadnych specyficznych trudności wynikających z płci, widząc wyzwania bardziej jako ogólnonaukowe. W Łukasiewiczu, w zespołach badawczych, przewagę mają panowie, ale nie wpływa to na relacje czy współpracę. To potwierdza, że większość naukowczyń nie widzi płci jako przeszkody w ich karierze naukowej.
Jeśli w ogólnej opinii, diagnozowane są wyzwania dla kobiet w nauce, to znaczy, że tę opinię (a więc stereotypy) należy zmienić. Owszem, spotykam się z zachowaniami zupełnie nieprawidłowymi lub dyskredytowaniem potencjału, dorobku, merytoryki mojej, czy koleżanek, ale to nie jest wyzwanie. To jest błąd – podkreśla Ewa.
Iwona żartuje, że „może czasem miałam trudności z podnoszeniem ciężkich urządzeń”.
Kobiety dla nauki
W różnorodnych zespołach badawczych, perspektywy i doświadczenia kobiet przyczyniają się do bardziej wszechstronnych analiz naukowych, zwłaszcza w obszarach unikalnych dla kobiet, takich jak macierzyństwo czy choroby specyficzne dla ich płci. Choć odchodzimy od stereotypów, to warto zauważyć, że kobiety często przynoszą do zespołów badawczych świetne umiejętności organizacyjne oraz wysoką inteligencję emocjonalną, co sprzyja efektywnej komunikacji i pracy zespołowej.
Kobiety wybierają ścieżkę naukową z różnych powodów, takich jak osobiste zainteresowania, chęć rozwiązywania problemów społecznych czy inspiracja wzorcami rodzinnymi lub nauczycielami. Dla wielu nauka jest szansą na rozwój osobisty i wkład w postęp ludzkości. Czynniki zewnętrzne, takie jak wsparcie finansowe i dostęp do infrastruktury badawczej, również odgrywają rolę w tym procesie. W skrócie: motywacje te są zróżnicowane i indywidualne dla każdej kobiety.
Joanna przed rozpoczęciem studiów myślała, że będzie tworzyć gry komputerowe. Dużą rolę odegrała tu jej starsza siostra, która wcześniej wybrała ścieżkę zawodową w branży informatycznej. Późniejszy wybór kariery naukowej wynikał przede wszystkim z uczestnictwa w projektach B+R, które zaczęła realizować już na studiach i które wydały jej się bardzo interesujące.
Ewa wybrała naukę przez przypadek, z niechęci do zadań odtwórczych.
– Dość przypadkowo wybrany kierunek studiów oraz lenistwo – to ponoć największy napęd innowacji, czyli chęć ułatwiania sobie życia – mówi.
Podejście Iwony do nauki było kształtowane przez jej tatę, który jest inżynierem.
– W dzieciństwie naprawialiśmy razem urządzenia do skrawania, samochody, radia, w wakacje pomagałam mu w jego firmie produkcyjnej – opowiada.
Alicja zainteresowała się nauką z fascynacji do świata oraz odkrywania go:
– Kiedy byłam małą dziewczynką, mój tata opowiadał mi o prawach fizyki, o tym, jak to się dzieje, że występują pory roku i jest dzień oraz noc.
Monika swój wybór określa jako „bardzo korzystne zrządzenie losu”.
Ścieżka ku sukcesowi
Dla młodych kobiet zainteresowanych karierą naukową ważne jest stawianie sobie ambitnych celów, szukanie mentorów oraz koleżanek i kolegów z branży, a także niepoddawanie się w obliczu wyzwań. Angażując się w inicjatywy wspierające rozwój i zdrowie kobiet oraz trzymając się wytrwale wyznaczonej ścieżki, kobiety mogą odnosić sukcesy w świecie nauki, przynosząc wartość zarówno dla siebie, jak i dla społeczności naukowej. Nasze panie z Łukasiewicza mają kilka rad dla młodych kobiet zainteresowanych karierą naukową:
- Jeśli zainteresuje Was jakaś tematyka lub macie ciekawy pomysł na innowację, nie wstydźcie się wyznaczyć sobie ambitnych celów, zgłaszać swoich pomysłów i dążyć do ich realizacji.
- Szukajcie mentorów oraz kolegów i koleżanek z branży, którzy mogą pomóc w rozwiązywaniu problemów i udzielać cennych wskazówek.
- Nie bójcie się prosić o pomoc i zgłaszać się do projektów badawczych czy stypendiów.
- Ważne jest własne postrzeganie. Odpowiedzenie sobie na pytanie, gdzie się chce być za 10 czy 20 lat? Jest różnica pomiędzy pracą na uczelni, w instytucie czy w dziale B+R dużej firmy.
- Przede wszystkim ważna jest wytrwałość w tym, co się robi. Kiedy jedne drzwi się zamkną, zawsze należy szukać innych, które akurat będą czekały otwarte.
Stereotypy związane z kobietami w nauce, choć obecne, coraz częściej tracą na znaczeniu. Istotne jest, żeby zrozumieć, że nauki techniczne nie są zarezerwowane tylko dla mężczyzn. Kobiety mogą być i są ekspertkami w różnych dziedzinach nauki, co potwierdzają panie z Łukasiewicza, podkreślając swoje indywidualne sukcesy i docenienie pracy przez współpracowników.
Spełnienie kobiet w nauce może wynikać z widocznego wpływu własnej pracy na społeczeństwo, a także z efektów pracy, docenienia przez współpracowników i satysfakcji z atmosfery w miejscu pracy. Spełnienie pojawia się również wtedy, gdy widzi się efekty swojej pracy – co niezależnie od płci jest uniwersalnym aspektem pracy naukowej.